Onverwachte helderheid door Waar te nemen
In dit allereerste blog dat Jolande oorspronkelijk schreef als een Facebook bericht (8 juni 2017), staat het onverwacht, in de routines van alledag, kunnen waarnemen centraal. Het is een vaardigheid die we allemaal hebben, maar die we vaak nog ongebruikt laten omdat een maalstroom van gedachtes dat blokkeert. Jolande beschrijft hier haar ervaring in het toenmalige als gevaarlijk aangemerkte Brussel.
De grote boze wereld of toch niet?
Niek moest enkele dagen in Brussel zijn voor een conferentie en vroeg me om mee te gaan. Mijn hele lijf riep ‘nee’ maar ja, dat was een lichaamsreactie. Waarom reageerde ik zo sterk? Tijd om een onderzoek te doen en met die intentie ben ik mee gegaan.
Behept met de invloeden van het journaal en de daarin verwerkte beeldvorming (‘het verhaal’) dat Brussel anno 2017 een grote gevaarlijke stad was geworden waar je enkel met gevaar voor eigen leven kunt rond lopen, ben ik de volgende dag het avontuur aangegaan om mijn hologram te opschonen door juist naar het Centrum van Brussel te gaan.
Voor het zover was had ik eerst mijn Oorspronkelijke Zijn bekrachtigd door een uitzending te beluisteren over de Arcturianen. Daarin werd een term genoemd, die diep in mij resoneerde: Arcturian Holographic Player. Dat is precies wat ik NU doe: in de 3D spelen in en met de hologrammen.
Na een lekkere lunch in het hotel ging ik op stap met Google Maps om niet te verdwalen op de rechte route naar de Grote Markt. Onderweg ontmoette ik enkel vriendelijke mensen, die mij begroetten en voorrang gaven.
Hierdoor bekrachtigd vond ik op weg naar de Grote Markt een leuke winkelstraat en tsja de biologisch katoenen T-shirts kon ik niet laten liggen. Het was even een stukje comfortzone op mijn pad. Ik begon me steeds meer op mijn gemak te voelen, in mijn uppie, in Brussel met alleen maar vriendelijke mensen.
En daar stond ik op de Grote Markt omgeven door indrukwekkende gebouwen en zag dat iedereen z'n mobiel pakte om alles op de foto te zetten. Ik ook. En toen bleef ik stil staan; op mijn gemakje keek ik naar het plein, al die mensen en al die gebouwen. Zag ik het goed? Inderdaad, het hologram begon te breken. Ik heb het eerder ‘gezien’ wanneer een hologram breekt, maar ik kan het beeld als geheel helaas dan niet vasthouden.
Omgaan met een onverwachte verschijning
Na nog wat rondgelopen te hebben ging ik terug richting het hotel en merkte op dat er erg veel politie op straat was, maar geen onrust. En terug in die leuke winkelstraat verschenen er vanuit het niets ineens twee zwaar bewapende jonge militairen pal voor mijn neus. Eerder zou ik mij een hoedje schrikken en uit mijn lijf flippen; NU NIET! Ik schrok slechts een fractie van een seconde om vervolgens mijn ogen te sluiten en in mijn hart waar te nemen. In mijn hart zag ik twee vredesduiven verschijnen. Ik deed mijn ogen open: de militairen zag ik niet meer. Wel vloog er voor mijn ogen een duif de lucht in.
Ik vervolgde mijn weg en liep door een parkje. Een oudere man en twee kindjes zaten uitgezakt op een bankje. Het meisje van een jaar of 5 kwam op mij af om te bedelen. In eerste instantie liep ik door, maar ik draaide me toch om haar aan te kijken. Het meisje was echter al verder gelopen, maar de man zag mij en riep haar terug. Ik gaf haar wat geld en keek haar in de ogen. Ik liep langs de man en het andere kindje van een jaar of 3 en keek ze in hun ogen, 100 % betrokken, maar niet verantwoordelijk, geen schuld. Vanuit mijn hart begroette ik hen met 'bonjour'.
Toen ik bijna weer bij het hotel was kwam er een man mij tegemoet lopen die nu mij bleef aankijken met een grote glimlach. Herkenning vanuit Zijn. Bonjour, een grote glimlach en ieder ons pad vervolgend.
Wat een mooi einde van mijn ontdekkingstocht in Brussel. Ik zeg: missie gelaagd!
Jolande
Laatst aangepast op 15-12-2021.